Kościół pw. św. Klemensa w Zawoi
Zawojska świątynia parafialna należy do największych drewnianych kościołów w Polsce. Wzniesiona została na miejscu poprzedniej starszej budowli. Według pierwotnych planów kościół miał być jedynie powiększony, ostatecznie jednak powstała nowa budowla, całkowicie odmienna od pierwowzoru.
Kościół, zbudowany według planów Karola Pietschki, wzniesiony jest na planie krzyża z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i niewielkim transeptem. Od południa do prezbiterium przylega zakrystia. Wejście do trójnawowy świątyni prowadzi pod czterokondygnacyjna wieżą. Styl, w którym zbudowany został kościół określić można jako eklektyczny, z dość wyraźnymi wpływami architektury skandynawskiej.
Na zewnętrznej ścianie prezbiterium znajduje się grupa Ukrzyżowania, pochodząca prawdopodobnie z końca XIX w. W ogrodzeniu kościoła znajduje się kapliczka z figurą Najświętszej Maryi Panny wraz z piękną barokową rzeźbą św. Jana Nepomucena datowaną na 1762 rok. Poniżej postaci św. Jana Nepomucena znajduje się niewielka rzeźba, przedstawiająca Jezusa upadającego pod krzyżem.
Po wejściu do kościoła wzrok przyciąga monumentalny, późnobarokowy ołtarz główny. W jego centrum znajduje się obraz Matki Bożej Anielskiej, pochodzący z XVIII w. W zwieńczeniu znajduje się barokowy XVIII-wieczny obraz Zwiastowania, zaś pod nim płaskorzeźba z przedstawieniem Trójcy Świętej. Na zasuwie umieszczony jest XIX-wieczny obraz św. Klemensa, papieża i męczennika, patrona świątyni - przekazany do Zawoi z kościoła w Makowie. Po obu stronach ołtarza ustanowione są rzeźby apostołów - śś. Piotra i Pawła.
W transepcie po lewej stronie znajduje się barokowy ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej. Obraz Matki Bożej umieszczony w centrum ołtarza jest współczesny. Znacznie starszy wizerunek św. Antoniego Padewskiego jest na zasuwie, namalowany w 1906 roku przez ks. Józefa Kaczmarczyka. Jeszcze starszy, barokowy wizerunek św. Antoniego znajduje się w zwieńczeniu ołtarza. Ponad nim umieszczona jest niewielka figurka św. Michała Archanioła, a po bokach ołtarza ustawione są figury św. Mikołaja (po lewej) oraz prawdopodobnie św. Ambrożego (po prawej).
Po przeciwnej stronie transeptu znajduje się barokowy ołtarz Ukrzyżowania. Pod względem formy jest identyczny z ołtarzem Matki Bożej Częstochowskiej. W jego centrum widnieje rzeźba Chrystusa na krzyżu, datowana na XVIII w. Powyżej rzeźby mieści się niewielki obraz z wizerunkiem Piety, również XVIII-wieczny, zaś w zwieńczeniu ołtarza figura Anioła Stróża, wskazującego drogę dziecku. Po bokach ołtarza ustawione są rzeźby Matki Bożej Bolesnej oraz św. Jana Ewangelisty.
W lewej nawie, przy tęczy, ustawiony jest barokowy ołtarz św. Wawrzyńca i św. Franciszka. W jego centrum umieszczony jest współczesny obraz przedstawiający wizje św. Franciszka, a na zasuwie obraz św. Wawrzyńca. pochodzący z II połowy XIX w. W zwieńczeniu ołtarza widnieje niewielki, XVIII-wieczny wizerunek św. Marii Magdaleny. Po bokach ołtarza ustawiono rzeźby św. Franciszka z Asyżu (po lewej) i św. Antoniego z Dzieciątkiem (po prawej). Rzeźby te powstały prawdopodobnie w pracowni Wojciecha Samka, twórcy popularnego w południowej Małopolsce na początku XX w.
Nieco dalej od ołtarza w tej samej nawie, znajduje się barokowy ołtarz Matki Bożej Różańcowej. W jego centrum pomiędzy kręconymi kolumnami o korynckich kapitelach, umieszczona jest płaskorzeźba z 1872 roku, przedstawiająca Matkę Bożą Różańcową, adorowaną przez św. Dominika i św. Katarzynę Sieneńską. Ołtarz ten posiada dwie zasuwy. Pierwsza powstała w 1921 roku i ozdobiona jest wizerunkiem Matki Bożej Szkaplerznej wśród aniołów i potępionych, namalowanym przez Szczurowskiego. Na drugiej znajduje się obraz Matki Bożej Bolesnej ze św. Jerzym. W zwieńczeniu ołtarza widnieje obraz przedstawiający Chrystusa w Ogrójcu, flankowany figurami aniołów, trzymających w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej.
W prawej nawie, przy tęczy, znajduje się ostatni już ołtarz poświęcony Sercu Jezusowemu. Podobnie jak inne ołtarze w zawojskiej świątyni i ten wykonany został w stylu barokowym. W jego centrum umieszczony jest obraz Serca Jezusowego, namalowany w 1958 roku przez J. Krzaka. Obraz ten prezentowany jest naprzemiennie z wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa, pochodzącym prawdopodobnie z XVIII w. W zwieńczeniu widnieje osiemnastowieczny wizerunek św. Wojciecha, a ustawione po bokach ołtarza figury przedstawiają św. Szymona (po lewej) i św. Judę Tadeusza (po prawej).
Podobnie jak wyżej opisane ołtarze z wystroju pierwszej zawojskiej świątyni pochodzi także XVIII-wieczna późnobarokowa ambona, ozdobiona rzeźbą gołębicy, symbolizującej Ducha Świętego. Z tego samego okresu pochodzi także kamienna, piaskowcowa chrzcielnica oraz kropielnica. Z końca XIX w. pochodzą obrazy Drogi Krzyżowej, zaś 1939 roku obrazy św. Stanisława Kostki i św. Andrzeja Boboli.
Okna świątyni wypełniają piękne, barwne witraże. Najstarsze z nich wykonane na przełomie XIX i XX w., wprawione są w okna prezbiterium. Przedstawiają one Serce Jezusa, Serce Najświętszej Marii Panny oraz św. Klemensa. Pozostałe witraże, wypełniające okna nawy i transeptu powstały 1969 roku według projektu Witolda Jańczaka z Krakowa. Przedstawiają one świętych, głównie polskich. Swoją stylistyką i kolorystyką witraże nawiązują do pokrywającej ściany kościoła polichromii wykonanej w 1930 roku przez Zygmunta Milliego. Malowidła te, utrzymane w modnym wówczas stylu art deco, zawierają wiele motywów roślinnych i geometrycznych. W kopule nad skrzyżowaniem nawy głównej i transeptu przedstawieni są czterej Ewangeliści, zaś w nawie głównej, oprócz dekoracji ornamentalnej, widnieje monogram imienia Maryja oraz monogram IHS. Sufit transeptu ozdabia wizerunek Baranka Eucharystycznego i pelikana karmiącego pisklęta krwią z własnej piersi. W prezbiterium znajduje się malowidło przedstawiające kielich z monogramem Chrystusa, zaś pod chórem - gołębica symbol Ducha Świętego. Symboliczne wizerunki (między innymi źródło z owieczkami, Baranek pod krzyżem, gołębica z gałązką w dziobie, ryba w sieci umieszczone są także na ścianach nawy głównej, części podsufitowej.
